144 syf.
9/10 puan verdi
Bursa’ya bir seyahatimde bana eşlik eden yol arkadaşlarımdan birisiydi 
Yaşadığımız Şehir - Otobüsname. Mükemmel bir okuma süreciydi benim için. 
Fatma Barbarosoğlu bir Türkiye fotoğrafı için bir davranışlar albümü olarak tanımlamış kitabı. Bilmem daha bir ek yapmam gerekir mi?
Bir seyahatimde okumamın etkisi de bir başka oldu. Kitabın her bir kısmı anlam kazandı gözümde. Yol
Uzakdoğu'nun 
Edgar Allan Poe su 
Edogawa Rampo ürperten, tedirgen eden, kaçıp gitme isteği uyandıran etkileyici bir öykü serüvenine çıkarıyor sizi.
Kitap 12 kısa hikâyeden oluşuyor ve bu hikâyeler gerilim filmi izlermiş ki akıp gidiyor ve siz bu filmin başından kalkamıyorsunuz. Kimi hikâyelerde fantastik öğeler bulunurken kimisinde bulunmasa da değer olarak hepsi birbiriyle yarışır.
Bazı hikâyeler beni o kadar tedirgin ve rahatsız hissettirdi ki okumak istemedim. Ama bir yandan da o kadar kaliteli yazılmış ki hakkını vermem gerek dedirtiyor.
Sadece son birkaç hikâye diğerleri gibi gizemli, tedirginlik uyandırıcı değildi. Diğerlerinin yanında sönük kaldılar.
Hikâyelerde ters köşeler de çok sık vardı. Biri gelir heyecanlı heyecanlı bir şeyler anlatır ve sizde duyduklarınız karşısında şok olursunuz ama doğruluğunu sorgulamadan direkt inanırsınız. Sonra da 'hepsini ben uydurdum, şaka' derler. Ve siz o heyecandan çıkıp kafanızı çevirir ve yumruğunuzu sıkarsınız. Bazı hikâyeler de öyle işte.
Çevirmenin önsözü ile başlıyor kitap ve okuduğum en iyi önsözlerden biri, ki normalde hiç hoşlanmam. Sadece önsöz için bile kitabı öneririm.
Kitabın çevirisi de genel olarak çok başarılıydı.
